Numizmatykę często określa się sztuką medalierską, niemniej obrót monetami zdecydowanie różni się od obiegu dzieł malarskich. Rynek numizmatyczny jest nieporównywalnie bardziej płynny, o czym świadczy chociażby możliwość sprzedaży walorów za gotówkę bezpośrednio w domu aukcyjnym. Rodzimy rynek dzieł sztuki jest również znacznie dojrzalszy, dlatego trudno oczekiwać na nim długoterminowych zwyżek wiążących się z przyspieszonym rozwojem jakiejś nowej kategorii.

Rynek sztuki chyba najpowszechniej ze wszystkich kojarzy się z inwestycjami alternatywnymi, co widać było szczególnie podczas pandemii, kiedy na aukcjach dzieł zaobserwowano ogromny napływ kapitału. O ile obrazy istotnie mogą drożeć w dłuższym horyzoncie, należą jednak do aktywów o stosunkowo niskiej płynności. Dzieła sztuki zbywa się zazwyczaj w drodze transakcji galeryjnych lub aukcyjnych, przy czym na jedno lub drugie czekać można tygodniami, a nawet dłużej. Wartościowe i rzadkie numizmaty upłynnić można natomiast w ciągu jednego dnia, zawierając transakcję bezpośrednio z domem aukcyjnym i otrzymując gotówkę. Taka praktyka udowadnia, jak płynny jest rynek numizmatyczny oraz jak stabilny jest popyt na rzadko dostępne walory.

Nasz rynek numizmatyczny oferuje szerokie możliwości sprzedaży jak na przykład sprzedaż numizmatów za gotówkę, to idealne wyjście gdy termin planowanej aukcji okazał się zbyt odległy. Wtedy można odwiedzić nas w naszej warszawskiej siedzibie lub skontaktować się mailowo bądź telefonicznie - jako jedna z niewielu instytucji na rynku kolekcjonerskim oferujemy najwyższy standard usługi Private Sale. Sprzedaż walorów bezpośrednio w Antykwariacie gwarantuje rzetelną wycenę, a także natychmiastową wypłatę należności w gotówce lub przelewem, jeśli taką formę preferuje sprzedający - Michał Niemczyk

W przeciwieństwie do rynku sztuki, numizmatyka pozostaje jeszcze stosunkowo młodą dziedziną. Pierwszą profesjonalną aukcję przeprowadziliśmy w 2010 roku, pierwsza Aukcja Niemczyk w prestiżowym Hotelu Westin zapoczątkowała nowy wymiar aukcji numizmatycznych na polskim rynku. Jakość i niepowtarzalność oferowanych przedmiotów sprawiły, że aukcja ta stała się najważniejszym polskim wydarzeniem numizmatycznym ostatnich dekad. Łączna wartość sprzedaży wyniosła 9 873 497 złotych, a średnia cena za sprzedaną pozycję 54 852 złotych.

Potencjał wzrostu całego rynku jest więc niewątpliwie wyższy, do czego przyczynia się odkrywanie nowych obszarów w ramach tej dziedziny - jak np. falerystyki. Kiedy wybrane kategorie zaczynają trafiać do aukcyjnego obiegu, niespodziewanie okazuje się, jak ogromne jest grono ich pasjonatów.

Tradycja budowania numizmatycznych kolekcji jest w końcu równie długa, jak zbierania dzieł sztuki - swoje gabinety monet miewali królowie, rody szlacheckie, a także późniejsi przedstawiciele finansjery oraz przedwojenni przemysłowcy.

Numizmatyczna historia sięga również do najwyższych sfer, czyli królewskich. Król Polski August II Mocny był nie tylko mecenasem i znawcą sztuki, ale także znanym miłośnikiem i kolekcjonerem monet. Całe skrzydło królewskiego zamku zamieniono na gabinet sztuki. Była to specjalnie wydzielona przestrzeń, w której gromadzono naturalia i rzemiosło. Kusntkamera to swoisty gabinet osobliwości, a także miejsce eksponowania dzieł sztuki, osobiście dobieranych i zamawianych przez króla. Na parterze zamku zgromadzono wiele naturaliów - takich, jak jaja strusie, kości wymarłych gatunków zwierząt, wypchane orientalne zwierzęta. Obok nich eksponowano dzieła sztuki oraz specjalnie zamawiane u ówczesnych złotników, płatnerzy, ceramików artystyczne przedmioty. Były to dekoracyjne serwisy, artystycznie wykonane dzbany, wazy, szklanice, tace, zegary etc.

Król był również miłośnikiem i kolekcjonerem monet. W zbiorach drezdeńskich znajdują się między innymi dukat gdański Zygmunta Starego z 1546 roku oraz donatywa gdańska Jana III zakupione do zbiorów na aukcji w Gdańsku w 1717 roku na specjalne zamówienie króla. Dla potrzeb tej kolekcji odbijano też w złocie i czystym srebrze monety kolekcjonerskie i obiegowe mennic saskich króla Augusta II.